Γεννήθηκα στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1953… Καθώς είμαι γιος νευροψυχίατρου και εγγονός δύο ιατρών πάντα ήθελα να γίνω γιατρός. Δυστυχώς ενώ προετοιμαζόμουν για την ιατρική, ανησυχίες της εφηβείας σε συνδυασμό με βαθύτερες υπαρξιακές ανασφάλειες με απομάκρυναν από αυτήν, περιχαρακώνοντάς με γύρω από την ασφάλεια που μου πρόσφεραν τα μαθηματικά και η φυσική, επιλέγοντας έτσι τη σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του ΕΜΠ.

Ο απωθημένος στόχος μου όμως ήταν άλλος, να γίνω ψυχίατρος και να το γιατί:  Νιώθω ευγνώμων προς τη ζωή, διότι μου πρόσφερε πρωτίστως για διδάσκαλο και δευτερευόντως για βιολογικό πατέρα, τον νευροψυχίατρο, Δρ. Αθανάσιο Καυκαλίδη. LIFO

Το ερευνητικό του έργο, μαζί με το έργο του Frank Lake και αυτό του Stanislav Groff, τον κατέταξε μεταξύ των πρωτοπόρων της «προγεννητικής ψυχιατρικής ». Τούτο αποτέλεσε και αποτελεί, ουσιαστικά ένα νέο γνωστικό αντικείμενο, που ασχολείται  με την έρευνα της επίδρασης νευροβιοχημικών παραγόντων, που εκπορεύονται από το νευρικό σύστημα της εγκύου, στο εν εξελίξει νευρικό σύστημα του εμβρύου καθώς και στον αντίκτυπό τους στην εξέλιξη της μετέπειτα ενήλικης ζωής του.

Η ευαισθητοποίησή μου στην προγεννητική ψυχιατρική ήταν αναπόφευκτη, θυμάμαι τον εαυτό μου 8-9 ετών, αρχές του 60, όταν περίμενα με αγωνία τον πατέρα μου μέχρι αργά την νύχτα, διότι σπάνια τον έβλεπα, να επιστρέφει από την κλινική του, όπου υπέβαλλε τους ασθενείς του σε βαθιές ψυχοθεραπείες «ΑΥΤΟΨΥΧΟΓΝΩΣΙΑΣ», (όπως ο ίδιος είχε αποκαλέσει την μεθοδολογία του, με ψυχοδηλωτικά φάρμακα), με διάρκεια κάθε συνεδρίας έως και 12 ώρες και τον άκουγα, να μιλάει για την νέα εποχή που πρόβαλε για την ψυχιατρική επιστήμη και η οποία έφερνε νέα γνώση, που ίσως να άλλαζε την μορφή του κόσμου. Δηλαδή εάν ο άνθρωπος μπορούσε να κοιτάξει βαθιά μέσα του, τι του συμβαίνει, να ξεδιαλύνει τη σύγχυση στη ψυχή του, αυτό να του επέτρεπε να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, τους ανθρώπους γύρω του και το ευρύτερο περιβάλλον του, βελτιώνοντας την δράση του, κάνοντας τον κόσμο ομορφότερο.

Η προσωπική μου εμπειρία με συνεδρίες « ΑΥΤΟΨΥΧΟΓΝΩΣΙΑΣ», διευρύνθηκε και εμπλουτίστηκε, όταν με προτροπή του ίδιου του Α.Κ., συμπαραστάθηκα σε πολυάριθμες συνεδρίες ασθενών του με ψυχοδηλωτικά φάρμακα (1975-1987) και αυτό όταν, κρινόταν αναγκαία και άμεσα η αντικατάσταση η αλλαγή «συμπαραστάτη», κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, στην προκειμένη περίπτωση του ίδιου του Αθανασίου Καυκαλίδη.

Μετά τον θάνατο του πατέρα μας το 1987, συνειδητοποιήσαμε με τον αδελφό μου Ζέφυρο (βραβείο Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του «Στέφανος Ξένος» εκδ. Καστανιώτη), ότι όλο το έργο του πατέρα μας είχε μείνει μετέωρο, κάποιος έπρεπε να δώσει μια συνέχεια και η συνέχεια έπρεπε να δοθεί, μέσα από την ιατρική, διότι χρειαζόταν κάποιος να μιλήσει με ιατρικούς όρους για να ακουστεί. Έτσι αποφασίσαμε ο ένας να σπουδάσει Ιατρική και άλλος να προωθήσει του έργο του φιλοσοφικά.

Ενώ εργαζόμουν ήδη από 1978 στην ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας), σαν μηχανικός, σε ηλικία 40 ετών, έδωσα κατατακτήριες εξετάσεις και πέρασα στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων. Δουλεύοντας παράλληλα στη πολιτική Αεροπορία,  αποφοίτησα σε 8 χρόνια. Στη συνέχεια και όντας υπάλληλος της ΥΠΑ, με εντολή του διοικητή ΥΠΑ , παρακολούθησα την σχολή αεροπορικής ιατρικής του ΓΝΑ και ανέλαβα την διεύθυνση του αεροϊατρικού τομέα της ΥΠΑ για την πιστοποίηση καταλληλότητας των επαγγελματιών και μη, πιλότων αεροσκαφών και πληρωμάτων καμπίνας, από 2002 μέχρι 2011.

Διετέλεσα αντιπρόεδρος από το 2004 έως το 2014 της μη κερδοσκοπικής εταιρείας ΕΛΕΠΠΕΨΙ (Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής και Περιγεννητικής Ψυχολογίας και Ιατρικής, της οποίας ήμουν και ιδρυτικό μέλος, με πρόεδρο την κα Όλγα Γκουνή,  ψυχολόγο.

Συμμετείχα σε συνέδρια της ΕΛΕΠΠΕΨΙ και της ISPPPM ( International Society for Prenatal and Perinatal Psychology and Medicine).  Το 2007 στη Μόσχα σε συνέδριο της ISPPPM, παρουσίασα το « Κυτταρική μνήμη και παθογένεια των αυτοάνοσων ή αυτοκτονικών νοσήματων» και στο 1 ο Παγκόσμιο  συνέδριο προγεννητικού ψυχικού τραύματος της PTPPPA το 2015 στο Βελιγράδι , τις «Τραυματικές μνήμες ενός σπερματοζωαρίου» όπου γίνεται αναφορά στην  μεθοδολογία της «ΑΥΤΟΨΥΧΟΓΝΩΣΙΑΣ» του Αθανασίου Καυκαλίδη και στη χρήση της υδροχλωρικής κεταμίνης σε βαθιές ψυχοθεραπείες. Σε μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης ψυχιάτρων και ψυχολόγων στην παραπάνω μεθοδολογία,  παρουσίασα ηχογραφημένη και με αγγλικούς υπότιτλους, προσωπική μου εμπειρία σε  συνεδρία με το ψυχοδηλωτικό φάρμακο υδροχλωρική κεταμίνη. (http://www.dejanrakovicfund.org/knjige/2015_PTPPPA_Psych_Trauma.pdf) .

Με τον αδελφό μου επανεκδώσαμε το πρώτο βιβλίο του Αθανασίου Καυκαλίδη «Η  γνώση της μήτρας: Η αυτοψυχογνωσία με ψυχοδηλωτικά φάρμακα», καθώς επίσης  το «Studies on prenatal psychology and psychedelic science» by Zephyros A. Kafkalides and Constantine A. Kafkalides MD Jan 2017, με τις ανακοινώσεις μας σε  παγκόσμια συνέδρια.

Στο βαθμό που μου επιτρεπόταν, προώθησα την κλινική εμπειρία και το επιστημονικό έργο του πατέρα μας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, σε διεθνή συνέδρια και προσέφερα εθελοντικά τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου, αμιγώς συμβουλευτικά, στα πλαίσια της προγεννητικής ψυχολογίας, όπου μου εζητήθη και την είχαν ανάγκη.